Eskişehir'de unutulan 177 sözcük

Osmangazi Üniversitesi (OGÜ) tarafından Eskişehir ve ilçeleri ile 200 köyde yapılan araştırmada, unutulmaya yüz tutan 177 sözcük belirlendi. Halkbilim Araştırmaları Merkezi (HAMER) Müdürü Tekin Koçkar'ın ''Eskişehir Halkbilim Ürünleri'' adlı çalışması, Eğitim Sağlık ve Bilimsel Araştırma Çalışmaları Vakfı tarafından yayımlandı. Araştırmada, kentin coğrafik konumu, yerleşme tarihi ve gelişimi, sosyo-ekonomik ve kültürel yapısına yer verildi. Araştırmada, kent nüfusunun yüzde 42'sini yerli halkın, yüzde 19'unu Bulgaristan göçmeninin, yüzde 13'ünü Tatar, yüzde 10'unu Çerkez, yüzde 10'unu Yörük ve yüzde 6'sını da Türkmenlerin oluşturduğu saptandı. Kentin 19. yüzyıldan itibaren ''savaş, baskı, soykırım'' gibi nedenlerle Yugoslavya, Bulgaristan, Romanya, Kırım ve Kafkasya'dan göç aldığı belirlenen araştırmada, ayrıca Eskişehir'e son 10 yılda ekonomik nedenlerle Doğu ve Güneydoğu Anadolu bölgelerinden iç göç yaşandığı da belirlendi. UNUTULMAYA YÜZ TUTAN SÖZCÜKLER Koçkar'ın araştırmasında, unutulmaya başlanan 177 sözcükten bazıları şöyle yer aldı: Ağdak : Peltek. Angıdak : Ahmak, dangalak. Avdal : Alık insan. Badak : Cüce. Barhana : Kafile. Baştah : Kimsenin emri altında olmayan. Dinkabak: Kavgacı. Dalbuna dalbuna: Çalkalana çalkalana. Elberek : Laf taşıyan kişi. Fışırdak: Çok gülen kadın. Kosalak : Tavırlı, çalımlı kişi. Kavayak : Çok gezen kişi. Mızgır : Zayıf, cılız, çelimsiz. Nemnem : Miskin, uyuşuk kişi. Naşal : Şımarık, arsız, utanmaz çocuk. Onat: İyi, güzel, tatlı, düzgün. Seyman : Düğünlerde damadı gezdiren kişi. Sündük : Mıymıntı, işe yaramaz kişi. Sarsalak: Düşüncesiz, aptal, sersem. Sümdük : Açgözlü, pisboğaz, başkasının yerinde gözü olan. Şembelek: Eline çabuk kişi. Tüylü dombak: Şeftali. Uluk: Üşengeç, tembel. Yanaz : Aksi, ters kişi. Yelikgen: Şımarık. Zıkra : Cimri, pinti.