Erdoğan Bayraktar'ın istifa şekli de özrü de olay oldu.
Oğlunun adı yolsuzluk davasına karışınca bir kesim gözü
kapalı hakaretler yağdırdı, bir kesim de gözü kapalı savundu
Bayraktar'ı.
Sonra bir canlı yayında istifasını açıklarken Başbakan'ı da
istifaya çağırınca birden hakaret edenler için "dürüst,
mert" oluverdi, savunanlar için de "partisini,
davasını satan adam" ilan edildi.
Saflar değişmedi ama söylemler ışık hızıyla ağız değiştirdi.
Dün Başbakan Erdoğan'dan "liderim" diyerek özür
dileyince bi afalladı bu heyecan timleri.
Hadiiii...
"O kadar sallamıştık adamın arkasından şimdi bu oldu mu
Bayraktar?" diye hayıflanan iç seslerine inat, parmakları
klavyede yine boş durmadı.
Üçüncü kez ağız değiştirmek birilerine zor gelse de bazıları
için hiç sorun olmadı.
Zor tabi, körü körüne bulunduğun safı savunmak için
sıklaştırdığın söz kalabalıklarının arkasında durmak.
Yapılan her çalıma karşı, topun yönüne göre yeniden oyun
kurmak.
Bu olay bile, aslında yaşadığımız karmaşanın içinde
fanatizmle beslediğimiz kutuplarımızın vicdandan,
sorgulamadan, mantıktan ne kadar uzak durduğumuzu
göstermiyor mu?
Duruşu artık sadece durduğu yerden ibaret olanların çokluğu,
böyle durumlardan sonra daha bi görünür oluyor sanki.
Sadece Erdoğan Bayraktar için değil bir çok kişi, bir çok olay için
geçerli bu durum.
Facebook'da kişi etiketler gibi etiketleniyor
insanlar. Ama isimleriyle değil; yakışan,
yakışmayan sıfatlarla etiketleniyor. İşimize geldiğinde
çok dürüst oluyor, işimize gelmediğinde çok kaypak.
Kimsenin etiketi üstüne de yapışmıyor bu devirde. Beğenmedin mi
hemen çıkart diğerini yapıştır, o kadar pratik yani.
İnsanların fikri elbet değişir de, 2 gün arayla mert
dediğin adama namert diyebilmek için de, aksi için de "insaf"
gerekir.
Ama pardon, unutmuşum.
Biz "insaf"ı terk edeli çok oldu değil mi?
Erdoğan Bayraktar'a karşı anlık refleksle küfür ve hakaret
yağdıranlarla, onu istifa şeklinden dolayı yerlere göklere
sığdıramayanların yerinde olmayı hiç ama hiç istemezdim.
Şimdi topu taca nasıl atacaklar merak
ediyorum.
Kraldan çok kralcı olmak kötüdür ama mevzu siyaset olunca en
kötüsü zannımca.
İNANMAYANA HAKARET İSLAMİ TAVIR
MIDIR?
Hürriyet yazarlarından Melis Alphan dün bir
tweet attı.
Önce "Hz. Muhammed bu kadar istismar edileceğini bilse bu
dini icat etmezdi kanımca" dedi. Ardından gelen tepkilere
cevaben "peygambere hakaret etmedim. Bana göre dinler insan
ürünüdür. bu nedenle "icat" dedim. Bu da benim inanışım"
diye yazdı.
Tabi doğal olarak, Hz. Muhammed'e ve İslam'a hakaret edildiğini
düşünenler ağza alınmayacak küfür ve hakaretlerle
"haddini bildirdiler."
Hiç hoşuma gitmese de şunu ifade etmek zorundayım ki
Melis Alphan'ın tweetinde dine hakaret
yoktu.
Ateistler ve deistler dinlerin insan icadı olduğunu
düşünürler.
Bu inanmayan bir insanın düşüncesini yazmasından öte geçmeyecek
bir durumken bizim çok dindar müslümanlarımız ne
yaptı?
Peygamberimizi savunmak adına Peygamberimizin hiç
yapmadığı bir şekilde tepki gösterdiler.
Hz. Muhammed'in hayatı boyunca Allah'a
inanmayan, kendisine inanmayan bir insana en ufak bir hakaretini
göremezsiniz. Aksine tebliğde bulunur ve inanmamakta ısrar ederse
hidayet diler. İslam ahlakı budur özünde. Bu durumda "Hz.
Muhammed din icat etti" diyen birine saldırmak ne kadar
İslamidir?
İslam için klavyeleriyle ön saflarda çarpışan
mücahitlerimiz keşke biraz da işin ahlaki boyutuyla
ilgilenseler.
Bugün Twitter'da gördüğüm çok manidar bir tweetle konuyu
bağlayayım. Belki mevzuyu özetler:
"Şeriatı getirmek için 10 kişi oturduğumuz masadan namaz
için 3 kişi kalkınca umutlar yine başka bahara kaldı."