Engelliler den sabun yapanlar.insan hakları fedaisi kesildiler

milli bir gün değil, bütün dünyada kısacası evrensel bir gün.
Biz bu günü dünya ölçeğinde ençok kutlamayı hak eden ülke olduğumuzu düşünüyorum.eksiklillere rağmen ülkemizin engelliler ve onlara sunulan sosyal hukuksal ve ekonomik haklar bağlamında ilk on ülke içinde olduğumuzu düşünüyorum.Kendini uygarlığın sahibi olduğunu iddia eden avrupa da geçmiş dönemlerde engellilerden sabun yapıldığı gerçeğini düşündükce insanlığın bu ülke topraklarında tesadüf olmadığını söyleyebilirim.
Son on yılda elde edilnilen haklar açısından engelliler ve aileleri cididi kazanımlar elde etmiştir,bırakın eğitim sorunlarını,sahipsiz engellilerin barınacakları yeri yoktu mevzuat yoktu.Devletin elinde sadece bakırköy ruhve sinirhastalıkları hastanesi vardıki torpilin varsa ruh hastalarıyla aynı 20 kişilik odalarda hayata tutunmaya çalışıyorlardı.
Bu gün artık özel sektör bakım merkezleri açabiliyor ve burada aile hiç para ödemeden gözü arkada kalmadan rahat huzurlü ölümü bekliyor.Önemli çünkü aileler ölmeden, bizden sonra bizim çocuklar ne olacak kim bakacak korkusuyla kendilerinden önce evlatlarının ölümünü diliyorlardı tanrıdan.

Kaldırımlar uygun değilmiş olsun oda düzelir.belediyeler bütcelerinde engelliler ve sosyal projeler için ayırdıkları milyonlarca lirayı bir gün aslına göre harcadıkları zaman bu sorunlarda kalkacaktır ortadan.
Engelliyi tek bir gurup olarak ele almamak lazım,bedensel,zihinsel,işitme,görme,ve süregelen rahatsızlıklar.bu gurupları birbirinden ayırmamak gerekli, hiçbir gurup diğerine daha öncelikli kılmamak lazım.Ama malesef bir parca varsanki,bu ayrımı aslında engelliler kendi aralarında daha fazla yapıyor.
ilginçtir,bir ortopedik engellinin,bir zihinsel engelliye bakış açısı hiçbir engeli olmayan insanlarımıza göre daha acımasız ve daha ilğisiz olduğu sonucu düşündürücüdür.

Bu gün engellilerin değil engelilerin anne ve babalarının günü.
Ben buradan anneleri babaları kutluyorum yüreklerine emeklerine sağlık,engeline rağmen verdikleri çabayı saygıyla anıyorum.bitmeyen uykusuz gecelerini,yalnız, çaresizlik içinde hiç sönmeyen umut ışıgında aydınlattıkları küçük bedenleri,hayata hazırladıkları için...