Deniz, hem baba hem anne

Herkes baba olarak yaptıklarını, yaşadığı olaydan sonraki mücadelesini takdir ediyor. O ise bunun abartılmasından çok hoşlanmıyor ve "Benim yaptığımı, eşini ve çocuklarını seven her baba yapar" diyor.

ARTIK ANNELİK  DE YAPIYOR

Eşimin ölümünden sonra hemen her şey değişti. Bir annenin yaptığı her şeyi üstlenmek durumunda kaldım. Evin gündelik alışverişi, çocuklara alınacak giysiler, doğum günleri, özel günler için alınan hediyeler, çocukların bakımı bunun gibi şeyleri hep eşim yapıyordu. Bense bir babanın yapması gereken şeyleri yapıyordum. Yani onlarla güzel zaman geçirip, ilgileniyordum, ama tüm bunlar annenin yaptıklarıyla karşılaştırılamaz tabii ki. Ben daha çok işime konsantre olmaya çalışıyordum. Artık hem bir baba olarak yapmam gerekenleri, hem de daha önce eşimin yaptığı işleri üstlendim.

KAZAYI TELEFONLA ÖĞRENDİ
Ben Türkiye’deydim, arkadaşlarım haber verdi. Sabahleyin telefon açtılar, ben de hemen uçağa binip, gittim. Önce inanmadım. Kendi kendime "Yanlış haberdir, bir şey olmamıştır" diyordum. Onu görene kadar da inanmadım. 

SÖYLEMEK İSTEDİĞİM ÇOK ŞEY VARDI
Düşünsenize birdenbire yok oluyor. Ona daha söylemek istediğiniz şeyler oluyor, paylaşmak istediğiniz şeyler. Kimse böyle şeyleri yaşayacağını düşünmez. O anın senin için son olduğunu bilsen, belki daha farklı davranırsın, belki gitmezsin, belki farklı bir şey söylersin... Maalesef yapamadım. Söylemek istediğim şeylerin hepsi içimde kaldı, söyleyemedim. İnşallah beni duyuyordur, yaşadığım anları görüyordur, yanımda olamasa da söylemek istediklerimi hissediyordur.

ÇOCUKLAR ANNELERİNİN ÖLÜMÜNÜ BİLİYOR MU?

Josephine bilmiyor. Zaten eşim öldüğünde daha 13 aylıktı, pek bir şey hissetmedi. Ama Tolga, bütün olayı biliyor. Önceleri söyleyip söylememek konusunda kararsızdım. Sonra bir pedagoga danıştım. Büyükanne ve büyükbabası ile birlikte gerçeği söyledik.

YENİDEN EVLENİR Mİ?

Kalbimde başka bir kişiye yer yok. hem çocuklar var hem de şu anda burada olmasa da eşim... Böyle bir onu da üzer gibi geliyor. Yapmam, yapamam...Eşime çok bağlıydım ben. Hayatımdaki en önemli kişiydi. Çocuklarımdan bile daha önemliydi.

Onu çok özlüyorum. Herşeyimi onunla paylaşırdım. Onunla birlikte yaptığımız şeyler bir anda yok oldu. Beraber uyumak, beraber uyanmak, öpüşmek... Ne kadar çocuklarınız olsa da eşinizle paylaştığınız çok özel anlar var. Hele de bu insan çok sevdiğiniz biriyse, yokluğunu hissetmemek özlemini çekmemek mümkün değil.
(Haber: Arzu Erdoğan/Tempo)