Çocuklardaki olumsuz davranış
örüntüleri aile ve çevresel faktörler ile ilişkilidir. Bu sebeple
çocuğun bulunduğu her yerde yetişkinler davranış ve söylemlerine
dikkat etmelidir. Şayet yanlış bir davranış çocukta doğru olarak
pekiştirildiyse bu davranış çocukta kalıcı olarak yerleşir. Bu
sebeple neyin takdir edilip ödüllendirildiği konusunda da
ebeveynler çok dikkat etmelidir. Bazen yanlış öğrenilen bir
davranış içinde bulunulan ortam sebebiyle de ortaya çıkabilir. Bu
noktada ortamda iyi bir gözlemci olmak ve istenmeyen davranışın
özellikle o ortamda ortaya çıkmasını sağlamış olan tetikleyicileri
bulmak ve mümkünse o tetikleyicileri denklemden çıkartmak
önemlidir. Çocuklara karşı almış olduğumuz tutum ve tavırlar bir
davranışın olumlu ya da olumsuz olarak pekiştirilip kalıcı hale
gelmesini sağladığından çocuk aldığı tepkiye karşı olarak
istenmeyen davranış konusunda artma ya da azalma gösteren bir
eğilim içerisinde olacaktır. Çocuğu istenmeyen bir davranışı
gösterdiği ortamdan uzak tutmak, davranışın unutulmasını sağlamak
adına elzemdir. Genel bir kural olarak amacına ulaşan her davranış
pekiştirilir. Pekiştirilen her davranış kalıcı olarak yerleşir. Bu
sebeple çocuğun neyi nasıl istediği konusu önem arz etmektedir.
İstek ve beklentilerini ağlayarak, bağırarak, vurarak ya da kendini
yerlere atarak ifade eden bir çocuk karşısında ebeveyn tüm
soğukkanlılığı ile “bu davranışlarının uygun olmadığını ve
isteklerini bu şekilde yaptıramayacağını” kesin bir kararlılıkla
ifade etmelidir. Bu davranışların neden uygun olmadığı ve
isteklerini neden bu şekilde yaptıramayacağı konusunun çocuğa
açıklanması çocukta bu süreci daha kolay zihinselleştirip
anlamasına yol açar. Bu noktada “bu seferlik böyle olsun” tavrı
çocukta “biraz daha zorlarsam bir boşluk yaratır ve o boşluktan
sızarım” düşüncesinin gelişmesine sebep olur. Bir kural karşısında
bir kere esneklik gösterildiği taktirde çocuk nihai amacına ulaşmak
için her yolu denemekten asla çekinmez. Başvurulan bu yollar sizin
tasvip etmediğiniz davranışlar şeklinde de karşınıza çıkabilir.
Çocuğu utandırmadan, kızmadan, aşağılamadan sakince dinlemek ve
konuya gereken açıklığı taviz vermeden getirmek zaman içerisinde bu
davranışın sönmesine sebep olacaktır. Bunun tam tersi olacak
şekilde de olumlu/istenilen davranışın ödüllendirilmesi o
davranışın tekrarlanabilir olmasına karşı teşvik edici bir güç olup
kalıcı bir davranışa dönüşmesi sürecini şekillendirecektir.
Çevresel faktörlerin etkisinin
yadsınamayacağı gerçeğini göz önünde bulundurursak şayet
çocuğunuzun kimlerle nasıl arkadaşlık kurduğunu bilmek de son
derece önemlidir. Dışarıdaki kişileri değiştirmek mümkün olmasa da
dış çevreyi değiştirmek mümkündür. Çocuğu çevreden bağımsız hale
getiremez sürekli koruma altına alamazsınız lakin iyi bir arkadaş
grubu ve çevre edinmesi konusunda yardımcı olabilirsiniz.
Ebeveynler bir süre sonra
çocukların davranışlarını nerede ne yapacaklarını ezberlemiş hale
gelirler. Olumsuz bir davranışın ortaya çıkacağı ebeveynler
tarafından fark edildiği an çocuk olumlu başka bir davranışa
yönlendirilmelidir. Bu sayede çocuğun yapacağı olumsuz davranış
kendisi tarafından unutulacaktır. Farklı ortamlarda çocuğun
davranışlarını gözlemlemek de önemlidir. Bu sayede çocuğunuzun
hangi duygular karşısında nasıl tepkiler verdiklerini
gözlemleyebilir ve olumsuz bir davranışla karşılaşırsanız buna
müdahale edebilirsiniz. Ancak bu burumda da dikkat edilmesi gereken
bir nokta başkaları yanında, sosyal alanlarda olumsuz davranışa
anında müdahale etmemektir. Bu durum çocuğun utanıp, özgüveninin
kırılmasına sebep olabilir. Ancak eve gittiğinizde ya da baş başa
kaldığınız bir zaman diliminde bu davranışı konuşmak gereklidir.
Hata yaptıklarında çocuklarınıza bu hatalarını kendilerinin fark
edip düzeltmesi konusunda yardımcı olun. Size güven duyması, hata
yapsa dahi yanında olacağınızı bilmesi önemlidir.