Citigroup'da yönetime zam yok

Citigroup hissedarları, üst düzey yöneticilerin ödeme paketlerinin arttırılması planlarını reddetti.

Bankanın CEO'su Vikram Pandit'in maaşının 15 milyon dolara çıkarılmasını öngören paket, hisse sahiplerinin sadece yüzde 45'inin desteğini aldı.

Citigroup yönetim kurulu, "ciddi bir sorun" olarak ifade ettikleri bu konuyu hissedarlarla konuşacaklarını açıkladı.

Küresel mali krizin başgöstermesinden sonra, üst düzey şirket yöneticilerin kazançları da mercek altına alınmaya başladı.

Citigroup, kriz sırasında kurtarma paketi sunulan bankalardan biri oldu.

Bu bankaya 2008'de ABD hükümet fonlarından 45 milyar dolarlık kurtarma paketi tahsis edilmişti.

Yale Üniversitesi işletme bölümünden Jeffrey Sonnenfeld, "bu, yöneticiler için bir utanç kaynağı ve açık bir eylem çağrısıdır; ödemeleri belirlemek için kullandıkları kriterleri açıklamaları gerekiyor" dedi.

Ancak hissedarların oylarının bağlayıcı bir özelliği bulunmuyor.

'Büyük kopukluk'

Hissedarları, üst düzey şirket yöneticilerine ödenen ücretleri sorgulamaya iten nedenler var.

Citigroup, Salı günü yaptığı açıklamada, geçen yılın aynı dönemine oranla bu yılın ilk çeyreğinde net gelirinin yüzde 2 azalmayla 2,9 milyar dolara düştüğünü belirtmişti.

Bankanın hisseleri de son bir yıl içerisinde yüzde 24 düşüş gösterdi.

Menkul değerleri ise son beş yıl içerisinde yüzde 90 oranında değer kaybetti.

Dahası Citigroup, bu yıl başlarında hükümet yetkililerinin yaptığı dayanıklılık testinde başarısız olan dört büyük Amerikan bankasından biri oldu.

Bu sınavda bankaların mali piyasalardaki olumsuz gelişmelere dayanıklılığı ölçülmüştü.

Bu durum, bankanın hisselerini tekrar satın almak ve daha fazla kar payı ödemek için ABD merkez bankası Federal Rezerv'e yaptığı başvurunun geri çevrilmesine neden oldu.

Uzmanlar, yatırımcılar zarar ederken bankanın üst düzey yöneticilere ödemeleri arttırması konusunda hissedarların hoşnut olmadığını belirtiyor.

Asya-Pasifik mali piyasalarında komisyoncu şirket CLSA'nın banka uzmanı Mike Mayo Citigroup'un, üst yönetime verilen teşvikler ile hissedarların kar payı arasındaki büyük kopukluğa en iyi örneklerden biri olduğunu belirtiyor.

Mayo, "Büyük bankaların sahipleri, yani hissedarlar nihayet seslerini yükselterek daha büyük sorumlululuk üstleniyorlar" diyor.