Tarlalarda çalışan çocuklar, bozuk bir otobüsü itmeye çalışan erkekler veya bir grup asker... Eric Lafforgue, Kuzey Kore devletinin onayladığı rehberle birlikte ülkedeki günlük yaşamı gösteren bu kareleri, daha sonra silmek şartıyla çekti. Lafforgue Kuzey Kore'ye girişi yasaklansa da fotoğrafları saklamayı başardı. İşte Eric Lafforgue'un kendi notlarıyla, Kuzey Kore lider Kim Jong-un'un görmek istemediği o kareler... Yetkililer bu tür fotoğrafların çekilmesinden nefret ediyorlar. Fakirliğin her yerde olduğunu söylesem de bu kareleri çekmemi istemiyorlar. Kuzey Kore ordusunun dünyanın en güçlü ordusu olduğunu söylüyorlar. Oysa bazen askerleri basit işlerde çalışırken görmek bile mümkün. Zor dönemlerden geçildiğinde (ki burada genelde öyle oluyor) çocukların da tarlada çalışması istenebiliyor. Ordu, bu çocuk gibi kötü beslenmiş kişilerin fotoğraflarının çekilmesine izin vermiyor. İyi giyimli olmayan Kuzey Korelilerin fotoğraflarının da çekilmesi yasak. Begaebong sokakları yakınlarında mısır toplayan çocuklar. Askerlerin ortasında bir kadın... Bu fotoğrafın en başından beri çekilmesi yasak çünkü ordunun fotoğraflanmasına izin verilmiyor. Kuzey Kore, asker fotoğrafları konusunda çok hassas. Kuzey Kore ile Güney Kore arasındaki bölgede fotoğraf çekmek nispeten daha kolay ama çok yaklaşmak yasak! Gösteri yapan yunus balığının fotoğrafını çekmek yasak ama salonun neredeyse tamamını dolduran askerlerin fotoğrafları çekilebilir. Askerleri dinlenirken görüntülemek yasak. Kuzey Kore tarafından yasaklanmama en çok neden olan fotoğraf da bu. Pyongyang yakınlarındaki bir erkek, nehirde yıkanıyor. Eski bir tekerleği kendisine bot yapan bu adam, balık tutup taze yiyecek bulmanın peşinde. Chongjin'e gitmek için otobüs yolculuğu boyunca kamerama el kondu. Sokaklardaki aç insanları görünce nedenini anladım. Deniz kenarında dinlenen bir adam. Yanımdaki rehberim, bu fotoğrafı silmemi çünkü Batı'nın bu adamın ölü olacağını düşüneceğini söylemişti. Kaesong'da oteller bölgesine kapatılıyorsunuz. Rehberler, otellerin dışında da her şeyi aynı olduğunu söylüyor. Oysa öyle değil. Kuzey Koreliler yemek için ot topluyor. Bu fotoğraflar onları çileden çıkarıyor. İnsanlar köylerden şehirlere gidip kamu hizmetinde bulunuyor. Rehberler bazı fotoğrafları çekerken flaş kullanmamamı istiyor. Gerekçe ise insanları ürkütmemek. Yetkililer paranoyak... Bu insanların evsiz olduklarını düşüneceğimi hesaba katarak fotoğrafı silmemi istediler, oysa bu insanlar sadece dinleniyorlardı. Yetkililer, liderlerin resimlerinin çevresinde insanlar gülümserken, saçma hareketler yaparken fotoğraf çekilmesine izin vermiyor. Çocuk bile olsa... Yollar o kadar geniş ki, böylelikle insanlar birbirini yakından görmüyor. Hatta çocuklar, trafik akarken yollarda oyun oynayabiliyor. Pyongyang'daki süpermarketlerde her türlü yiyeceği bulmak mümkün. Ama buradan sadece zenginler alışveriş yapabiliyor. Pyongyang'da sanat galerisi gezerken elektrikler kesildi. Böyle durumlarda bunun Amerikan ambargosu yüzünden olduğunu söylüyorlar. Bu kareyi çektiğimde herkes bana küfretti. Çünkü bitmemiş bir resmin fotoğrafını çekmiştim. Daha önce hiç yürüyen merdiven görmemiş çocuklar korkuyordu. Yetkililer bu kareye iki sebeple karşı çıktı; birincisi fotoğraftaki genç şapkasını -onlara göre- garip bir şekilde takmıştı, ikincisi de arkada askerler vardı. Pyongyang metrosu çok derinde ve aynı zamanda sığınak görevi görüyor. Tüneli içerdiği için bu kareyi silmemi istediler. Kuzey Kore'de dış görünüm çok önemli. Bu fotoğrafı çekmek istediğimde, genç kadın yanındaki erkeğin gömleğini giymesi konusunda ısrar etti.