Biyolojik silah kullanımı

Biyolojik silahların kullanılmasına yönelik büyük engeller var. Ve ülkelerin biyolojik silah programlarını yeniden canlandırmasını ya da başlatmasını önlemek için güçlendirilebilirler.

Ülkelerin yeni yetenekler ışığında mevcut korumaları güçlendirmesi ve güncellemesi gerekecek. Yine de, geleneksel biyolojik silahların kullanılmasına yönelik normlar ve teşvikler uluslararası toplumun yeni önlemler uygulamaya koyması için zaman ve alan gerekecek.

Devletlerin büyük bir çoğunluğu, 180'i, 1972 Biyolojik Silahlar Sözleşmesi'nin taraflarıdır, bu da biyolojik olan savaş maddesi geliştirme, depolanması, satın alınması, muhafaza edilmesi ve üretilmemesi için yasaklanmıştır.

Her ne kadar anlaşma, anlamlı bir yaptırım mekanizmasının eksikliğinden dolayı eleştirilsede, biyolojik silahların kullanılmasının ahlaksız ve kabul edilemez bir küresel norm oluşturmasına yardımcı olmuştur. Bu normlar en kötü aktörlerin davranışlarını kısıtlayamasa da, dünyanın geri kalanı için ihlal edenleri cezalandırmak için gerekçe ve motivasyon sağlar.

Bugün, biyolojik silahları kullanan, genetik olarak düzenlenmiş ya da başka bir şekilde, herhangi bir devlet, kullanılmayan normu savunmak isteyen diğer devletlerden gelen şiddetli bir misilleme ile karşı karşıya kalacaktır.

Statükoyu küçük çapta bile kırmak, herhangi bir ülkeyi bir paryaya dönüştürecektir.

Genetik olarak düzenlenmiş bir biyolojik silahın “kötüye kullanımı” halinde, bir devletin yeni teknolojilerin olumlu uygulamalarından yararlanmasını da engelleyebilir. Dünya çapında araştırmacılar, işletmeler ve hükümetler tıp, tarım ve üretimdeki gelişmiş biyoteknolojilerden faydalanmayı umuyor.

Bu tür teknolojileri kötüye kullandığı keşfedilen ülkeler kendi işlerini ve araştırma kurumlarını baltalayabilir ve vatandaşlarını başkaları tarafından keşfedilen faydalardan mahrum edebilirler. Elbette, eğer bir ülke yeni teknolojilerden çok az fayda sağladığını tespit ederse, o zaman bu caydırıcılık azalacaktır.. Yeni biyoteknolojik uygulamaların tedarikçileri onları uygun ve geniş çapta erişilebilir kılmak için çabalamalıdır.

Devam.

Nihayetinde, bu engelleyicilerin gücü, bir saldırının meydana geldiğini ve kaynağını belirleme becerisine dayanır. Şimdilik, bir saldırının ardından bir patojene bakan araştırmacılar, gen düzenleme tekniklerinin kullanılmış olup olmadığını anlayamayabilirler fakat saldırının faili, casusluk gibi başka yollardan da açığa çıkarılabilir.

Elbette, bireysel teröristler ve DAEŞ gibi gruplar uluslararası normlara bağlılık hissetmiyorlar. Gerçekten de, gen düzenleme ilerlemeleri, bu tür aktörlerin biyolojik silah kullanabilme riskini artırmaktadır. Ancak güçlü uluslararası normlar hala yararlıdır, çünkü ihlalleri önlemek ve cezalandırmak için dünyanın geri kalanını motive ederler. Devlet programlarının yeniden canlandırılması, daha çok boyutlu bir tehdit olduğu için açık bir dikkat gerektirir. Devlet programları sadece ölümcül silahlar üretmekle kalmayıp, ortaya çıkan silahların varlığı ya da kullanımı da çatışmayı, silah yarışlarını ve diğer istikrarı bozucu olayları tetikleyebilir.

Mevcut sistem, bir devletin biyolojik silahlarda yeni bir değer görebilme riskini ortadan kaldırmaz... Bu, uluslararası toplumun her türlü biyolojik silahlara karşı mevcut normları güçlendirmek ve genetik olarak düzenlenmiş olanların algılanan faydalarını azaltmak için hala zamana sahip olduğu anlamına gelir.

İlk olarak, ülkeler Biyolojik Silahlar Sözleşmesi'ni güçlendirmelidir. 1986'dan beri, sözleşmeye taraf devletler, anlaşmanın yasaklarının yeni bilimsel ve teknolojik gelişmelere uygulandığını onayladılar.

Yasaklar, bir biyolojik maddenin menşeine veya üretim yöntemine bakılmaksızın da aynı şekilde geçerlidir. Aralık 2017'de, devlet tarafları yeni teknolojilerin riskleri hakkında bir dizi tartışmayı başlatmayı kabul etti. Bunlar önemli kuruluşlardır, ancak daha fazla adım gereklidir.

BM Güvenlik Konseyi'nin beş daimi üyesi, diğerlerini, gen düzenleme de dahil olmak üzere, sentetik biyoloji tekniklerinin muazzam pozitif potansiyelini vurgulayan güçlü bir beyanda bulunmaya davet etmeli ve yalnızca bu tür teknikleri yalnızca hayalet olmayan amaçlarla kullanma konusundaki kararlılıklarını yinelemelidir. Bu yeni teknolojilerin pozitif potansiyelini güçlendirmek, ihlal olduğunda nelerin kaybedilebileceğine dair farkındalığı genişleterek mevcut normları güçlendirebilir.

Her şeyden önce, ülkeler biyolojik saldırıları tespit etme ve tepki verme yeteneklerini güçlendirmelidir. Gen düzenlemesi daha yaygın ve hızlı bir şekilde yayılan patojenlerin oluşmasına yardımcı olabilirse, o zaman uluslar, nereden geldikleri ve her yerde salgınları daha erken tespit edebilir. Gen düzenleme, yeni patojenleri etkinleştirirse, ulusların hızla yeni karşı önlemler üretme kabiliyetine ihtiyaçları vardır. Gen düzenlemesi biyolojik silahların daha gizli kullanımlarına izin veriyorsa, o zaman ulusların kökenlerini belirlemek için daha iyi teknikler gerektirir.

Sonuçta,

Hükümetler doğru yönde ilerlemiyor. Biodefense ile ilgili Blue Ribbon Çalışma Paneli'nin Şubat ayı raporu, ABD harcamalarının gerçek tehditlerle eşzamanlı kalmayacağı konusunda uyardı. 2014 yılında Ebola'ya harcanan 5,4 milyar dolar gibi salgına karşı yanıtı çok önemlidir, ancak kaynaklar, salgınları ilk etapta önleyebilecek programlara da harcanmalı.

En son Beyaz Saray bütçesi, Hastalık Kontrol ve Önleme Merkezleri'nin hazırlık ve müdahale programlarına 20 milyon dolarlık bir kaynak ayırması ve ortaya çıkan bulaşıcı hastalıklara yönelik programlarını 60 milyon dolar azaltmaktadır.

Bunun yerine, Washington ve diğer hükümetler, maksimum etkililik için biyolojik savunma, önleme ve hazırlık bütçelerini korumalı ve koordine etmelidir. Stratejik olarak uygulanmış kaynaklar ve güçlü liderlik, salgınlara hızlı tepki vermeyi sağlayarak hayat kurtarır, böylece hastalığın etkisini sınırlamaz, hiç kimse hiç bir zaman amaca yönelik bir saldırı yapmasa bile.