Ne kadar uzakta olurlarsa
olsunlar, o kadar yakındırlar ki, gözyaşlarınızı elleriyle
silebilirler bazıları…
Asla kaybolmazlar ne
yüreğinizden ne hayatınızdaki yerlerinden…
O kadar yakınlardır
ki…
Merak edip telefona
sarılsanız oradadır işte, tam karşınızda…
Kendinizi yapraksız bir
dal gibi hissettiğiniz anda, kuru yıpranmış…
Yoğun bir nemlendirici
gibi dokunuverirler katılaşmış hislerinize…
Sesi buz gibi bir su
damlası olur, değer kavrulan yüreğinize…
“İhtiyacım var”
dediğinizde…
Ne yapar eder
gelir…
Elleri
ellerinizde…
Ne gözyaşlarınızı
yastıklara akıtmanıza izin verir ne yalnızlığı
kucaklamanıza…
Gelir sarılır en zor
zamanlarda boynunuza…
Sıcaktır
sıcacık…
Kırılmaz,
gücenmez…
Kıracak tek söz
söylemez…
Hep değerlidir…
Bazen ihmal edilir ama hep
kıymetlidir…
Bir de “en” yakınken
kalbe, “en” uzak olanlar vardır…
“Seni seviyorum”
diyecek kadar yakınsınızdır ama dokunacak kadar
değil…
Öpüşecek kadar
yakınsınızdır ama “Gel” diyecek kadar değil…
Ona gidecek kadar
yakınsınızdır ama yanında kalacak kadar değil…
Ellerini tutacak kadar
yakınsınızdır ama yüreğinde yer bulacak kadar değil…
Yüreğine yaslanırsınız ama
yastık yapacak kadar değil…
Omzuna dayayıp başınızı
öylece kalacak kadar yakınsınızdır ama gözyaşlarınızı o omuzlara
bırakacak kadar değil…
Bir şiir yazacak kadar
yakınsınızdır ama gözlerine bakıp şiir okuyacak kadar
değil…
Bir şarkı kadar
yakınsınızdır ama bir şarkıyı kulağına fısıldayacak kadar
değil…
Bir cümledeki kelimeler
kadar yakınsınızdır ama bileşik kelimeler gibi değil…
Virgül girer aranıza ama nokta kadar yoğun değil…
Vücudunuzu paylaşacak
kadar yakınsınızdır ama hayatı paylaşacak kadar değil…
Birlikte yemek yiyebilecek
kadar yakınsınızdır ama aynı tabaktan yiyecek kadar
değil…
Yan yana gelecek kadar
yakınsınızdır ama aynı koltukta uyuyakalacak kadar
değil…
Bir telefon kadar
yakınsınızdır ama bir kapı zili kadar değil…
Bir nefes kadar
yakınsınızdır ama bir şehir kadar değil…
Bir kadın kadar
yakınsınızdır ona ama bir kadın kadar
değil…
nsrnylmz@gmail.com