Tam arkamı dönmek üzereydim her şeye...
Tam da vazgeçmeyi düşünüyordum
hayallerden...
Keşke kelimesi de gelmişti dilimin ucuna...
Sonra...
Sonra asılı kaldı orada...
Neden sorusu beynimin hücrelerini esir alıyordu
neredeyse...
Tam pişmanlık kelimesi elime geçirecekti ki
ruhumu...
Seni gördüm...
Sanki ilk kez karşılaşıyormuşuz gibi...
Bir efsun gbi karşımda duruyordun
öylece...
Yüksüz, sorunsuz, tertemiz...
Gülümseyerek...
Parmakların birer kelepçe gibi sarıldı
parmaklarıma...
Öyle bir sarıldın ki bin yıllık hasretle...
Hani kemiklerimi kırarcasına...
Kalbinin kalbime dokunuşunu...
Yüreğinin yüreğime akışını hissettim o
an...
Sıcacıktın...
Sıcak ve yakın...
Güveni üfürdü ruhuma nefesin...
Sen geldin...
Kurtarıcı gibi...
Kahraman gibi geldin işte...
Pişmanlıklara, keşkelere, "neden"lere karşı savaşan
bir asker gibi girdin hayatıma...
Hoş geldin sevgili, hoş geldin...
Söylemek isterim, çok beklettin...
Ama buna değdin...
Kapısız duvarları...
Duvar olmuş insanları...
Vicdanı körelmişleri...
Merhameti azalmışları...
Önüme çıkan bütün kötülükleri...
Yıktın geldin...
Hayatımda yosun tutmuş tüm duyguları...
Güveni...
Sevgiyi...
Aşkı...
Koluna takıp geldin...
Kopkoyu gökyüzünde ay ışığı gibiydin...
En kara olduğunda içim, kalbime nur olup
geldin...
Hoş geldin sevgili, hoş geldin...
Beklemediğim anda...
Aslında yalan bu, en beklediğim anda...
Her şeyi kaybetmek üzereyken...
Güvenmeyi...
Umut etmeyi...
Uğruna bazı şeyler için savaşmayı, tam terk
edecekken...
Elinde bir çiçekle...
Sevgiyle...
Benimle sevişmeye geldin...
Hoş geldin...
Söylemek isterim, çok beklettin...
Neyse...
Geldin ya...
İyi ki geldin...
Bir sen eksiktin...
Bendeki eksikliği giderdin...
Hoş geldin sevgili, hoş geldin...
twitter.com/nsrnylmz