Dün gece salonda uyuyakalmışım. Boynumun ağrısıyla uyandım,
yatağıma doğru giderken Twitter’a baktım. Herkes Can Aksoy denen
(şu an ne olduğunu tanımlayamıyorum) şeyden bahsediyordu.
2 dakikalık araştırmam sonucu ne yazık ki o görüntüleri izledim.
İzlemez olaydım.
Normalde böyle şeylerden zerre etkilenen biri değilim. Aşırı
soğukkanlıyım. Mesela yıllar önce mutfaktan gelen sesi gece abimin
kendine bir şeyler hazırlamak üzere olduğunu zannederek söylene
söylene gitmiştim. Duyduğum tencere sesleri meğer o sırada yanıp
kül olan dolaplardan düşen tabak ve tencere sesleriymiş. Cayır
cayır yanan mutfağı görüp algılamam 3 saniye falan sürdü. Anında
hemen yan odada olan annemi uyandırdım. Bir elimde telefon, diğer
odada olan kuzenime ve ablama koştum. İtfaiyeye haber verdim ve
onlar gelene kadar elimden geldiğince evdekileri yönlendirdim.
İtfaiye geldiğinde yangını söndürmüştük. Hem de patlamak üzere olan
tüpe rağmen. Yanıp kül olacak bir ev yerine sadece mahvolan bir
mutfak mutluluk sebebimdi. Ha yangın mumdan çıkmamış bu arada,
annem reçel yapmak üzere fırını açık unutup uyuyakalmış.
Böyle şeyler başıma çok geldi ve hep soğukkanlıydım. Şimdi
gelelim Can Aksoy konusuna.
Gecenin bir vakti sadece birkaç saniye olan o video itibariyle
içim nasıl yandı anlatamam. Tüm saç tellerimi, saç diplerimin tek
tek ağrıdığını hissettim. Koltukaltlarım terledi. Camı açtım, derin
bir nefes aldım. Yok, geçmedi.
Psikopatlığın boyutu var. Bu insan müsveddesi boyutlar ötesi.
Yatağına işedi diye bir cana kıymak hele ki can çekiştiği halde
ölümünü izlemek, bir de üstüne videosunu çekmek… Bunun ne olduğunun
tanımı yok. Şu an yazarken bile ellerim titriyor.
Ya sen ne kadar sevgisiz, ne kadar ilgisiz kaldın da bu hale
geldin? Sen nasıl insanlığından nasibini almadın da bunu yapacak
kadar şuursuzlaştın? Senin iç travmalarının, depresyonunun cezasını
nasıl başka bir can ödeyebilir? Gücünün yettiğine işkence yapmak
hangi inanışa sığar?
Olayın dini boyutu zaten bambaşka. Hiç girmiyorum bile.
Sen insan değilsin.
Eğer sen insansan.
Ben değilim.