Bir bardak çayla 500 kişiyi kurdardı

Avustralyalı Don Ritchie, hayatının neredeyse 50 yılını, intihar edenleri kurtarmakla geçirdi. Bir uçuruma yakın oturan Ritchie, bugüne dek “sohbet ederek” 500 kişiyi ölümden döndürmeyi başardı.

Hikayesi internette viral olan Ritchie, Avustralya’nın “en meşhur intihar noktası” olarak bilinen Gap’de (boşluk) yaşıyordu. Onu tanıyanlar, harika bir adam olduğunu ve uzun yıllar, sırf insanları kurtarabilmek için o bölgede yaşamaya devam ettiğini söylüyor.

Her sabah penceresinden bakıp, o gün korkuluklara fazla yaklaşan kimse var mı diye kontrol ediyordu. Eğer uçurumdan atlayacak gibi duran birini görürse yanlarına gidiyor, onlara el sallayıp gülümseyerek “Sana yardımcı olabilir miyim?” diye soruyordu.

BASİT BİR TAKTİKLE 500 KİŞİYİ KURTARDI

Ritchie’nin kızı Sue Ritchie Bereny babasını şöyle anlatıyor; “İnsanların ihtiyaç duyduğu şey, genelde böyle basit bir hareket olurdu. Babam her zaman, göre bir gülümsemenin ve nazik bir cümlenin ne kadar güçlü olduğunu hatırlamamızı söylerdi.”

Ritchie, bu basit taktik sayesinde 500 kişiyi intihar etmekten vazgeçirdi. Ritchie onlarla uzun uzun sohbet ediyor, en sonunda da “Hadi gel, evime gidip çay içelim” diyordu.

Daha önce news.com.au’ya röportaj veren Ritchie, kurtardığı insanlara nasıl yaklaştığını şöyle açıklamış; “Ben onlara yalnızca bir alternatif sunuyorum. Onlara her zaman arkadaşça yaklaşır, gülümserim. Yıllar boyunca pek çoğuyla sohbet imkanı buldum. Onlara ‘Burada ne yapıyorsun? Lütfen gel ve konuşalım. Bizim evimize gel, sana çay ya da bira ikram edeyim’ diyorum. Böylece akıllarını dağıtıyorum ve intihar fikrinin akıllarından çıkmasını sağlıyorum.”

Kızı Sue “O zamanlar işler farklıydı” diyor ve ekliyor: “Polislerin kurtarma minibüsleri ya da intihar yardım hatları gibi sofistike çözümler yoktu. Bu yüzden babama birilerini kurtardığı için madalya vermişlerdi. Bir seferinde babam uzanıp, atlayan birini tutmuş ve kurtarmıştı.”

HERKES GİTTİ, RITCHIE YARDIM ETTİ

Ritchie, 2. Dünya Savaşı sırasında Avustralya ordusunda denizci olarak görev almış. Hayatının son yıllarını, hayat sigortası satarak geçirmiş. 1964’te, uçuruma yakın eve taşınmış ve o günden itibaren insanları kurtarmaya başlamış. Verdiği bir röportajda “Biz buraya taşındıktan sonra bir de baktım ki, manzara seyretmeye gelen insanlar bir anda kayboluyorlar. Bu tip olayları çok yaşadık ve bir süre sonra onlarla konuşmak, sorunlarını dinleyip onları ikna etmek, günlük hayatımızın bir parçası haline geldi.”

Ritchie’nin komşuları, bir süre sonra intihar eden insanlara şahit olmaktan sıkılmışlar. Komşularının çoğu mahalleden taşınmış, ama Ritchie ve ailesi yaşamaya devam etmiş. Ailesine “Burada yaşamamız ve insanlara yardımcı olmamız harika bir şey, değil mi?” dediğini söylüyor kızı.

Mayıs 2012’de vefat eden Ritchie, hayatının son yılını kanserle savaşarak geçirmiş. 85 yaşında vefat eden Ritchie, hala yöre halkı tarafından “boşluğun meleği” olarak tanınıyor. Ölmeden önce verdiği son röportajlardan birinde şöyle diyor; “Bir başkasının çıkacağını ve benim yaptıklarıma devam edeceğini hayal ediyorum.”