Gazze gibiyim…
Soğuk,
karanlık…
Gazze gibiyim…
Aç, susuz
yaralı…
Gazze gibiyim…
Kan revan içinde, kolum
bacağım kırık…
Yüreğim ezik…
Tıpkı Gazze gibi eziğim,
Gazze gibi solgun, Gazze gibi bitkin, Gazze gibi yorgun…
En az onun kadar ışıktan
uzağım, karanlığa yakın…
Ve dualara sığınıp
bombaların aydınlattığı kent için ellerimi açarım
gökyüzüne…
Yanımda savaş karşıtı
herkes…
Kadın-erkek, çoluk-çocuk
el ele…
Çağlayandaki protesto
gösterisi de Gazze gibi acıttı canımı…
En birlik olunması gereken
zamanda, en el ele çember oluşturulması gereken zamanda neden
haremlik-selamlık bir protesto?
Neden kadın-erkek yan yana
Filistin"in yanında değil?
Üzerinden dumanlar çıkan
Gazze gibi yanıyor geçmişim…
Bu muydu benim Laik
Türkiye Cumhuriyet"im…
Gazze"ye yanarken yüreğim,
yana yana bunu düşündüm…
Kim orada kadın olduğunu,
kim erkek olduğunu hatırlar ki?
İnsandır herkes o
kalabalıkta, bebekler için eller havaya kalktığında, gözlerden
yaşlar damladığında…
Ve ben Gazze"ye yanarken
dönüp dönüp halimize de yanıyorum…
Ne zamandır kadınlı
erkekli bir çember oluşturamıyoruz ya…
İçin için
ağlıyorum…