Bekir Coşkun küfür bekliyor

Küfür nokta com nokta... YİNE ‘küfür’leri kabul ediyorum, bilgisayarımın adresi belli, kapısı açık. En ağır küfürler karşısında bile yüreğimin bir köşesi ‘Beni okuyor ki alındı-kızdı’ diyor. Ve bir anda gevşiyor Urfalı. İşte; AKP’ye oy vermiş okuyucularım, AKP’ye oy verenleri eleştirmeme kızıyorlar. Peki toplum eleştirilemez mi? Yeterince var olan halk dalkavukları ordusuna benim de katılmam ve ‘Aziz milletimiz ne yaparsa doğru yapar’ demem mi gerekli? Utanmadan ve yalakaca, özel sohbetlerde ‘Bu milletttt...’ diye veriştire veriştire. * Halk ‘eleştirilemez’ olabilir mi? O zaman ‘Eskileri sildik, AKP’yi bulduk’ diyenlere sormaz mısınız; o eskileri kim seçmişti? Demirel’i yedi defa geri getiren kimdi? Ecevit’i, Necmettin Erbakan’ı, Mesut Yılmaz’ı, Tansu Çiller’i ‘bulunmaz nimet’ olarak yüceltip, bu güzel ülkenin başına oturtanlar kimlerdi? Ki o ‘bulunmaz nimetler’ sonunda sizi imamlara muhtaç ettiler. * Ben eskiden Demirel’e oy verenlere de kızardım, Erbakan’a oy verenlere de, Tansu Çiller’e oy verenlere de. Yine bana küfür ederlerdi. Haklı olduğum; ‘Tayyip Erdoğan gitsin de o eski kötüler mi gelsin?..’ diye şimdi bana küfür edenlerden belli. Küfürler beni doğruluyor. Kanıtım küfürler. * Bana kızanlar da elbet benim okurlarım. Bu köşe Türk medya tarihinde ilk kez, açıkça toplumun eleştirildiği köşedir. Çünkü ben; yedi anayasa, on cumhurbaşkanı, otuz bir Meclis, elli sekiz hükümet değiştiği halde işler iyi gitmiyorsa, tek değişmez olan topluma dönüp bakmanın gereğine inanırım. Dalkavukluk yapmadan, çekinmeden, mertçe, ihanetsiz, açık açık ve yüreklice. Küfürler yine de benim okurlarımdandır. Yabancısı değilim; Demirel’in aile fotoğrafına, Tansu Çiller’in basiretsizliğine, Erbakan’ın cennetin anahtarına, Ecevit’in yeteneksizliğine oy verenleri eleştirdiğimde gelen küfürler. Haklılığımın kanıtı...