Yaşar Okuyan'dan söz ediyorum. MHP'liydi 1980 öncesi. Özal'la
birlikte, terketti dava arkadaşlarını.
Yılmaz'la birlikte yıldızı parlayan politikacı oldu.
Renkli bir simaydı Yaşar Okuyan...
Uzak değildi halka...
Cep telefonunu bu ülkenin insanlarıyla paylaşacak nadir insanlardan
biriydi. 3 Kasım seçimleri gelip çattığında, Yaşar Okuyan da diğer
politikacılar gibi, baraja takıldı. Yılmaz'ın gözdesi Okuyan
memleketi Yalova'da koltuk kapma yarışına girdi 3 Kasım
yenilgisinden sonra; belediye başkanı olmak istedi.
Olmadı...
MHP'yi terkettiği gibi, ANAP'ı da terketti...
DYP'de saf tuttu ve Yılmaz'ı en zor gününde yalnız bıraktı.
Hüsran!
Uzatmayalım....
Yaşar Bey, kendi başına buyruk olmak istemiş olmalı ki, kendi
partisini kurdu ve uzunca süre tek başına yoluna devam
etti.
Ve seçim zamanı...
Okuyan için yeni bir yolculuk vakti...
Bu yol CHP'dir...
Baykal'ın arkasında elpençe, otobüsün üstünde duran işte bu
zattır.
Ne uğruna?
Türkiye'yi kurtaracak!
Ha gayret Yaşar Bey...
Çoğu gitti azı kaldı...
Yolun açık olsun!