Barlas, hatıralarda yaşamak istiyor
Abone olMehmet Barlas, meslektaşlarını ard arda kaybetmenin üzüntüsünü yaşıyor. Barlas, her kaybettiği meslektaşıyla hatırlarına daha kuvvetli sarılıyor...
Mehmet Barlas, kaybettiği meslektaşlarının üzüntüsünü derin bir
şekilde yaşıyor. Hatıralarına çok fazla düşkün olan Barlas,
yazısıyla bunu daha iyi anlatıyor...
Üç arkadaşımızı, üç meslektaşımızı sonsuz yolculuklarına uğurladık
ardı ardına. Önce, Ankara günlerimize ve gecelerimize kalite ve
neşe katan Behiç Ekşi'yi yitirdik.
Sonra arkadaşlığı babamdan bana intikal eden sevgili Müşerref
Hekimoğlu'nun ölüm haberi geldi.
Son olarak da, Cumhuriyet dönemimin ve gazeteciliğimin ilk yazı
işleri müdürü Erol Dallı vefat etti.
Yaşlanmanın bir tanımı da, cenaze namazında her yıl bir ön safa
geçmek değil miymiş zaten. Meslek hayatımın ilk günlerinden bu yana
birlikte olduğum insanları yitirmeye başladığımdan beri, zamanın
nasıl çabuk geçtiğini daha şiddetle hissediyorum. Herhalde bir
dönemde Peyami Safa da, Cevat Fehmi de, Burhan Felek de aynı şeyi
hissetmişlerdi..
Neyse.. Yapacak tek şey, Selahattin Pınar'a sığınıp Hisar
Buselik'ten "Beni de alın ne olur koynunuza hatıralar / Dolanıp
kalayım bir an boynunuza hatıralar" diye mırıldanmak galiba.
YAZI:Mehmet BARLAS