Sen,
kalbinin kapılarını
sevgiye kapatmışsın, içinde yanan nefret ateşini söndürmek için
çabasızsın…
Sen,
yaratılanı yaratandan
ötürü sevemeyecek kadar taş kalplisin…
Sen,
minnet duygusundan,
merhametten, vicdandan eksik, defolu bir iç dünya
sahibisin…
Sen,
senin için
yapabileceklerini, savaşın ortasında kaleme almış bir askerin, bir
devlet adamının ışık dolu fikirlerini içine sindiremeyecek kadar
karanlıksın…
Sen,
21. yüzyıla adını altın
harflerle yazdırmış ve bütün yüzyıllara taşınacak o eşsiz komutanın
evladı olamayacak kadar yoksun…
Sen,
özgürlüğünü,
bağımsızlığını borçlu olduğun o adama bir kuru teşekkür edemeyecek
kadar nankörsün…
Sen,
insan olmanın güzelliğini
içine sindirememiş, ruhu kinle yoğrulmuş bir insan
müsvettesisin…
Sen,
saçımın tek telini
göstermeyeceğim diyerek başını sıkı sıkı kapatırken aslında o
örtünün beyninin içinde olduğuna en kesin
örneksin…
Sen,
ekrana çıkıp, O"nun sana
getirmek için her şeyini vermeye gönüllü olduğu ve getirdiği
özgürlüğü kullanarak, ekranda ahkâm kesecek kadar, hırs kusan
garez yüküsün…
Sen,
yüreği koyu, gözleri
karanlık, elleri kirli bir savaş
neferisin…
Aslında sen
hiçbir şeysin…
***
Sen sevemezsin
Atatürk"ü…
Yoksulsun
çünkü…
Sevgi yoksulu…
Bilgi yoksulu…
Senin için öfke dolu kin
dolu…
Hal böyleyken sevemezsin o
yüce Türk"ü…