“Aşkı bilmeden yazıya oturabilir mi insan?” diye
soruyordu yazar kitabında…
Aşkı yazmak istiyorsa, oturamaz haliyle…
Ben seni tanıdıktan sonra başladım yazmaya
zaten…
Hakikaten…
Seni tanımadan önce aşkın tanımını yapamıyordum
sahiden… Meğer aşk, bütün mevsimlerinden vazgeçip hayatın, güzün
hüznüne kaptırmakmış kendini ki hiç pişman değilim… Beklemeden
sevmenin, dokunmadan hissetmenin, her gün yanımda olsan da
ulaşamamanın verdiği hazzı anlatmam zor sana…
Ben bunların hepsini en derinlerime kadar yaşadım
aslında…
Bazen sitem ediyor gibi göründüğüme bakma
sakın…
İçimdeki sevginin büyüklüğü şımartıyor beni zaman
zaman…
Böyle açıklanabilir belki bu durum, açıklanacak
olsa…
Arsızca bir yazma isteğiyle çalkalanıyor ruhum… Zapt
edemiyorum… Bazen utanmıyor değilim hani yazdıklarımdan… Ama… Aptal
bir gurur yüzünden yazmayı bırakırsam sana, bunun bedeli ağır olur
bana… Oysa… Ben yazmadan yaşayamam sevdama…
Bana yazdıran sensin dediğimde abartıyorum gibi
gelmesin, bana yazdıran sensin bu cümleleri. Sen olmasan şimdi
hayatımın her hangi bir yerinde ki bana göre merkezinde, ben bir
araya gelmesi için hiçbir sebebi olmayan bunca harfi, kelimeyi,
cümleyi nasıl bir araya toplayabileyim ki! Sihirli bir değneğim mi
var sanki! Senin deryanı taşıyorum çöllerime, senin damlaların
düşüyor bembeyaz kâğıda ve kâğıt içiyor seni kana kana… Doyamıyorum
ki yazmaya…
Sana her yazı yazdığımda ve sen sana yazılan bir yazı
okuduğunda, ağacından meyve koparıp beslendiğimi düşün mesela ama
kızma bana… Dedim ya; yazamam ben senin verdiklerin olmasa… Elle
tutulan şeyler değil bahsettiğim yazılarımda… Değil duymadıklarım
da… Ne gerek var verdiklerine dokunmaya… Yeter bendekiler, ateşin
yüreğime dokunuyor ya…
Hani birisi bir konu verse bana ve “Yaz” dese
emrivakiiyle…
Bir cümle bile kurabileceğimi
sanmıyorken…
Aklımdan kitaplar dolusu cümleler geçiyor adının
geçtiği herhangi bir satırı okurken…
Sen denizimsin benim ve ben durmamak için kulaç atmak
zorundayım… Sıkılabilirsin bazen, ama ben bunu anlamak
istemeyebilirim…
Ama sen, dalgalarınla “dur” diyebilirsin
bana…
Biliyorsun, ben senin dalgalarını da severim nasıl
olsa…
“Her insanın bir âşık olma anı, bir de ölüm anı
vardır” diyor âlimler…
Benim âşık olma anımsın sen…
Nerede, kiminle olduğunun, hiç önemi yok
gerçekten…
Gerçekten…
twitter.com/nsrnylmz