Geçen haftanın ilk günü (14 Kasım) Sakarya Devlet Hastanesi’nin
Yoğun Bakım Ünitesi’ndeki telefonu açan görevli üzgün bir ses
tonuyla “maalesef Nazım Bey” dedi:
-Seher Teyzemizi kaybettik!
Bir gün önce onu yoğun bakımın özenli yatağında görmüştüm. Her
tarafında kablolar vardı, başındaki akranlara bilgiler aktarıyordu.
Her şeyi “iyi” gözüküyordu! Ama o oğlunu bile
göremiyordu. Makineler ve hastanenin olağanüstü çalışan doktorları,
hemşireleri ve sağlık görevlilerinin çabasıyla yaşıyordu.
Bir gün sonra 17.04’te onlar da yetmez olmuştu Annemin kalp
yetmezliğine…
Ertesi gün Beykoz Merkez Camiinde artık acılarından kurtulmuş
halde huzur içinde uzanmış ikindi namazı sonrasını bekliyordu,
Beykozlu sevenleriyle birlikte…
Cami avlusunda toplanan dostların her biri Anne acımıza merhem
oldular. Gazi Yunus Mezarlığına Beykozluların omuzlarında
girdi.
15 Kasım günü, Beykoz’da gelmiş olanlara, telefon edenlere,
mesaj gönderenlere içten bir teşekkürü borcum var:
-Herkese çok teşekkür ediyorum!
Seher Alpman1 Nisan 1932’de geldiği dünyaya 14
Kasım 2011 günü veda etti. Yaşadığı yöreye kavuştu:
-Annem Beykoz’a döndü!