AK Parti niye meydanlara çıkıyor?

İNTERNETHABER - AKP MKYK toplantısında, 15 Haziran Cumartesi günü Ankara, 16 Haziran Pazar günü İstanbul’da iki büyük miting düzenlenmesi kararı alındı.
Sorular ortada:
-Neden miting kararı alındı?
-Mitinglere katılım nasıl olur?
-Mitinglerde ne tür mesajlar verilir?
-Mitinglerin siyasi sonuçları ne olur?

Bu soruların yanıtlarını Vatan yazaır Ruşen Çakır köşesinde izah ediyor. Mitinglerin Gezi direnişlerine karşı stratejik plan uyarınca düzenlendiğini belirten Çakır, katılım konusunda 'hayli yüksek olur' tahmininde bulunuyor. İşte Ruşen Çakır'ın sorulara verdiği yanıtlar;

NEDEN MİTİNG?

Aslında cevap basit: Başbakan Erdoğan ilk günlerde miting alanlarına kalabalıkları toplayabileceklerini, daha sonra da yüzde 50’yi evlerinde zor tuttuklarını söylemişti. Hedef tabii ki güç gösterisi, daha doğrusu kimin daha güçlü olduğunu göstermekti.

MALUMUN İLANI OLACAK

Ancak ortada şöyle bir sorun var: İstisnaları bir kenara bırakırsak, Gezi direnişçileri de, onlara destek verenler de AKP ve dolayısıyla Erdoğan’ın daha güçlü olduğunu biliyor. Son seçimde aldığı oy, olağanüstü profesyonel parti teşkilatı, arkasındaki büyük devlet gücü herkesin malumu. Dolayısıyla mitingler büyük ölçüde malumun ilanı olacaktır.

O zaman şu soruya geçebiliriz: 10 yılı aşkın sürede AKP değişik tehditlerle karşı karşıya kaldı ama bunların hemen hiçbirinde kendi tabanını aktif bir aktör olarak devreye sokmadı. Neden şimdi bu yola başvuruyor? Sanıyorum bu soruya verilecek cevap(lar) Gezi direnişini daha iyi anlamamıza ve buradan hareketle Türkiye’nin yakın geleceği hakkında daha sağlam öngörülerde bulunmamıza yardımcı olacaktır.

REAKSİYONER STRATEJİ

Başbakan Erdoğan ülkenin gündeminin hep kendisi tarafından belirlendiğini söyler ve bununla övünür. AKP iktidarı döneminde Irak işgali, Suriye krizi ve bazı PKK saldırıları hariç tutulursa söylediği doğrudur da. Örneğin özellikle ülkenin batısında sokaklarda yaşanan her tür protesto eylemi kısa süre içinde etkisizleşti. İşte Gezi direnişi belki de ilk kez AKP iktidarını zor durumda bırakan bir sokak hareketi olarak önümüzde duruyor. Ve ilk kez Başbakan, sokağa karşı aksiyoner değil reaksiyoner (tepkici) stratejiler geliştirmek zorunda kalıyor.