Yıl 1989...
Kartal'da Sülüntepe'deyim...
Gecekondu semti...
Yıkım var...
Haber için oradayım...
Yanımda Ümran Aras... (Baki Avcı ile evlendi)
***
Bir ses:
-Ne geziyorsun lan buralarda.
Güldüm geçtim.
O ses yakınlaştı iyice:
-Canına mı susadın?
Sarhoş...
Leş gibi kokuyor...
Güldüm...
-Gülme lan...
Ve silah...
-Yapma Mehmet.
Mehmet dinler mi?
Tabancanın kabzasıyla önce yüzümü patlattı.
Ardından, aracın içindeki Ümran'a yöneldi.
Bir dakika dememe kalmadan...
Mermiyi namluya aldı.
***
-Öldüreceğim lan seni.
Kararlı.
Öldürecek.
Silah kafama dayanmış...
Şoför var gücüyle gaza bastı.
Ortalık toz duman.
Silah patladı.
Kurşun omuzumu deldi geçti.
***
Kan revan içindeyim.
Temel hastaneye yetiştiriyor beni.
Ümran korku içinde.
***
Bir haftalık tedavi.
Neyse paçayı yırtmışız.
Adam kafama sıkıyordu.
Omuzuma denk geldi.
Hakim karşısındayız:
-Hakim Bey bu adam beni öldürecekti.
I ıh...
Kimseye laf dinletemedim.
Bizim Mehmet beni yaralamaktan tutuklandı.
4 ay yattı ve çıktı.
***
Çıkar çıkmaz da iki adam öldürdü.
Tekrar cezaevine.
Sonra af çıktı.
Bir daha çıktı.
İki adam daha öldürdü.
Sonra kaçtı cezaevinden.
Öğrendim ki...
Su testisi su yolunda kırılmış.
Mehmet kuytu bir köşede ölü bulundu sonra.
***
Yalvardım.
Hakim beni dinlemedi.
Dinleseydi...
Mehmet 4 can almazdı.
Dinleseydi...
Mehmet ölmezdi belki de...
***
Sözü Tophane'ye getirmek istiyorum.
Adamlar baskın yapmış.
Kafa göz yarmışlar.
Camı çerçeveyi indirmişler.
Bir tek şey yapmamışlar.
Öldürmemişler.
Yakalanıyorlar...
Sonra da serbest bırakılıyorlar.
Peki...
Bu adamlar ne kadar tekin?
Bugün kafa göz yaran bu caniler yarın can almayacak mı?
Bunun garantisini kim verebilir?
Bu soytarıların yarın birer Mehmet olmayacağı ne malum?
***
Tophane olayı spontane değil.
Organize.
Organizatörler yakalandı ama...
Şimdi hepsi dışarıda.
Niye?
Öldürsünler diye mi?
Yapmayın!
Kafa göz yaran...
Cam çerçeve indiren bu insanların gideceği yer cezaeviydi.
Evleri değil.
Sıcacık yataklarında, yarının planını bu insancıklara niye
yaptırıyorsunuz?