17 yıl anne hasretiyle yaşadı
Abone ol1.5 yaşındayken annesinden ayrı düştü. Hep annesini aradı durdu. Ve 17 yıl sonra o gün geldi çattı.
Artvin'in Şavşat ilçesinde doğan ve 1.5 yaşındayken anne ve
babasının ayrılması üzerine Bursa'da Çocuk Esirgeme Kurumuna
yerleştirilen Muhammed Aslan, 17 yıl sonra Ramazan Bayramı'nda
annesine kavuştu.
Şavşat'ın Kireçli köyünde yaşayan Şefika Demiral, 13 yaşındayken aynı köydeki konuşma ve işitme engelli Selim Aslan ile imam nikahıyla evlendi.
Yaklaşık 4 yıl birlikte yaşayan ve ''Muhammed'' adını verdikleri bir çocukları olan çiftin ayrılması üzerine, Şefika Demiral Artvin'deki teyzesinin yanına yerleşti. Ayrılığın ardından çobanlık yapan babasının yanında kalan 1.5 yaşındaki Muhammed, babasının maddi durumunun kötü olması nedeniyle akrabaları tarafından Bursa'da Çocuk Esirgeme Kurumuna yerleştirildi.
Hayatını burada sürdüren Muhammed Aslan, 18 yaşını doldurduktan sonra 3 ay önce devlet tarafından Bursa Milli Eğitim Müdürlüğünde hizmetli olarak işe başlatıldı.
Geçen süre içinde annesini arayan, sonunda ulaştığı üvey babası Mahmut Demiral'dan annesinin telefon numarasını alan Aslan, Ramazan Bayramı'nda Artvin'e gelerek 17 yıl sonra annesine kavuştu.
AA muhabirinin sorularını yanıtlayan 18 yaşındaki Muhammed Aslan, annesinin yaşadığına her zaman inandığını ve bir gün mutlaka annesine kavuşacağı ümidiyle yaşadığını belirterek, ''Her gün onun hasreti ile yanıp tutuştum. Dünyadaki en önemli varlık bence annedir'' dedi.
Uzun süredir annesi ve babasını bulmaya çalıştığını, ancak bir türlü kendilerine ulaşamadığını anlatan Aslan, ''Anneme kavuşacağım ve ona sarılıp, elini öpeceğim gün benim en mutlu günüm olacaktı. Annemin şu anki eşinin gayretleri sonucu bir akrabasının vasıtasıyla ramazan ayının 28. gününde annemin telefonuna ulaştım. Bugüne kadar sabretmemin mükafatını gördüm'' dedi.
Telefon numarasını bulduğu gün saat 22.00'de annesini aradığını ifade eden Aslan, şunları söyledi:
''Telefon 3 kez çaldı, fakat kimse cevap vermedi. Son kez çaldığında ise hayatım boyunca hep duymak istediğim, annemin o kutsal sesini duydum. Çok heyecanlandım. Ne diyeceğimi unuttum. Sonra kendimi toparlayarak 'Anne, benim, oğlun Muhammed' dedim. Annem ilk önce bana inanmadı. Bir akrabamızın şaka yaptığını sandı. Ertesi gün tekrar annemi aradım. Bu sefer kendimi tanıtmayı başardım. O anki duygularımı tarif edemem. Sanki yeniden doğdum. Hayat benim için yeni başladı.''
Hemen bir otobüse binerek Artvin'e geldiğini kaydeden Aslan, ''Artvin Otogarı'nda otobüsten indim. Ancak annemi tanımıyordum. Bir kadının otobüsten inenlere 'Muhammed sen misin' diye sorduğunu gördüm, 'Muhammed benim' diye bağırdım. Meğer beni karşılayan dayımın eşiymiş. Üvey babam ve 2 üvey kardeşim de beni karşıladılar, annemin evine gittik. Kapıyı açan kadın benim öz annemdi. O an annem boynuma sarıldı. Dakikalarca ağlayarak birbirimizi bırakmadık'' diye konuştu.
ANNE ŞEFİKA DEMİRAL
Anne Şefika Demiral ise eski eşiyle imam nikahıyla evlendiklerini, 4 yıl birlikte kaldıktan sonra ayrıldıklarını belirterek, ''Babam öldüğü için ayrıldıktan sonra Artvin'deki teyzemin yanına yerleştim. Sonra burada bir başkasıyla evlendim. Bu evlilikten Mustafa (15) ve Murat (12) adında 2 oğlum oldu. Ama hep Muhammed'in özlemini çektim'' dedi.
Şimdiki eşinin kendisine çok destek olduğunu, oğlunu bulabilmek için çok uğraştığını anlatan Şefika Demiral, ''Eşim kahvelerde garsonluk yaparak evimizi geçindirmeye çalışıyor, bir yandan da oğlumu bulmak için çırpınıyordu. Oğlum rüyalarıma giriyordu, ama yüzünü bile unutmuştum. Bir fotoğrafı bile yoktu. Eşimin Bursa'da yaşayan akrabasının yardımıyla çocuğuma ulaştılar ve bugün oğlum yanımda, bayram günü evime gelerek elimi öptü. Bu bir anne için tarif edilemez duygu. Sevincimi anlatacak kelime bulamıyorum'' diye konuştu.
Demiral, iki bayramı bir arada yaşadığını ifade ederek, ''Telefonla görüştükten sonra oğlumu küçük bir çocuk olarak hayal ettim. Karşımda uzun boylu bir delikanlı görünce çok şaşırdım. Sarılarak doyasıya oğlumun tenini kokladım'' dedi.
Şavşat'ın Kireçli köyünde yaşayan Şefika Demiral, 13 yaşındayken aynı köydeki konuşma ve işitme engelli Selim Aslan ile imam nikahıyla evlendi.
Yaklaşık 4 yıl birlikte yaşayan ve ''Muhammed'' adını verdikleri bir çocukları olan çiftin ayrılması üzerine, Şefika Demiral Artvin'deki teyzesinin yanına yerleşti. Ayrılığın ardından çobanlık yapan babasının yanında kalan 1.5 yaşındaki Muhammed, babasının maddi durumunun kötü olması nedeniyle akrabaları tarafından Bursa'da Çocuk Esirgeme Kurumuna yerleştirildi.
Hayatını burada sürdüren Muhammed Aslan, 18 yaşını doldurduktan sonra 3 ay önce devlet tarafından Bursa Milli Eğitim Müdürlüğünde hizmetli olarak işe başlatıldı.
Geçen süre içinde annesini arayan, sonunda ulaştığı üvey babası Mahmut Demiral'dan annesinin telefon numarasını alan Aslan, Ramazan Bayramı'nda Artvin'e gelerek 17 yıl sonra annesine kavuştu.
AA muhabirinin sorularını yanıtlayan 18 yaşındaki Muhammed Aslan, annesinin yaşadığına her zaman inandığını ve bir gün mutlaka annesine kavuşacağı ümidiyle yaşadığını belirterek, ''Her gün onun hasreti ile yanıp tutuştum. Dünyadaki en önemli varlık bence annedir'' dedi.
Uzun süredir annesi ve babasını bulmaya çalıştığını, ancak bir türlü kendilerine ulaşamadığını anlatan Aslan, ''Anneme kavuşacağım ve ona sarılıp, elini öpeceğim gün benim en mutlu günüm olacaktı. Annemin şu anki eşinin gayretleri sonucu bir akrabasının vasıtasıyla ramazan ayının 28. gününde annemin telefonuna ulaştım. Bugüne kadar sabretmemin mükafatını gördüm'' dedi.
Telefon numarasını bulduğu gün saat 22.00'de annesini aradığını ifade eden Aslan, şunları söyledi:
''Telefon 3 kez çaldı, fakat kimse cevap vermedi. Son kez çaldığında ise hayatım boyunca hep duymak istediğim, annemin o kutsal sesini duydum. Çok heyecanlandım. Ne diyeceğimi unuttum. Sonra kendimi toparlayarak 'Anne, benim, oğlun Muhammed' dedim. Annem ilk önce bana inanmadı. Bir akrabamızın şaka yaptığını sandı. Ertesi gün tekrar annemi aradım. Bu sefer kendimi tanıtmayı başardım. O anki duygularımı tarif edemem. Sanki yeniden doğdum. Hayat benim için yeni başladı.''
Hemen bir otobüse binerek Artvin'e geldiğini kaydeden Aslan, ''Artvin Otogarı'nda otobüsten indim. Ancak annemi tanımıyordum. Bir kadının otobüsten inenlere 'Muhammed sen misin' diye sorduğunu gördüm, 'Muhammed benim' diye bağırdım. Meğer beni karşılayan dayımın eşiymiş. Üvey babam ve 2 üvey kardeşim de beni karşıladılar, annemin evine gittik. Kapıyı açan kadın benim öz annemdi. O an annem boynuma sarıldı. Dakikalarca ağlayarak birbirimizi bırakmadık'' diye konuştu.
ANNE ŞEFİKA DEMİRAL
Anne Şefika Demiral ise eski eşiyle imam nikahıyla evlendiklerini, 4 yıl birlikte kaldıktan sonra ayrıldıklarını belirterek, ''Babam öldüğü için ayrıldıktan sonra Artvin'deki teyzemin yanına yerleştim. Sonra burada bir başkasıyla evlendim. Bu evlilikten Mustafa (15) ve Murat (12) adında 2 oğlum oldu. Ama hep Muhammed'in özlemini çektim'' dedi.
Şimdiki eşinin kendisine çok destek olduğunu, oğlunu bulabilmek için çok uğraştığını anlatan Şefika Demiral, ''Eşim kahvelerde garsonluk yaparak evimizi geçindirmeye çalışıyor, bir yandan da oğlumu bulmak için çırpınıyordu. Oğlum rüyalarıma giriyordu, ama yüzünü bile unutmuştum. Bir fotoğrafı bile yoktu. Eşimin Bursa'da yaşayan akrabasının yardımıyla çocuğuma ulaştılar ve bugün oğlum yanımda, bayram günü evime gelerek elimi öptü. Bu bir anne için tarif edilemez duygu. Sevincimi anlatacak kelime bulamıyorum'' diye konuştu.
Demiral, iki bayramı bir arada yaşadığını ifade ederek, ''Telefonla görüştükten sonra oğlumu küçük bir çocuk olarak hayal ettim. Karşımda uzun boylu bir delikanlı görünce çok şaşırdım. Sarılarak doyasıya oğlumun tenini kokladım'' dedi.