150'inci yıldönümünde İtalya

İtalya, bugün siyasi birliğini sağlayışının 150'inci yıldönümünü kutluyor.

Her yer bayrağın renkleri olan yeşil, beyaz ve kırmızıyla kaplı.

Bu önemli gün nedeniyle ülkenin hemen her yerinde bir dizi konser ve etkinlik düzenleniyor.

Ancak başbakanın adının seks skandalına karıştığı, Kuzey'den bağımsızlık çağrılarının yükseldiği, ülkenin hemen her konuda bölündüğü bir dönemde yıldönümü kutlamalarını yersiz bulanlar da yok değil.

İtalya parti için frak giymiş olabilir ama şampanyanın tadı biraz yavan sanki.

İtalya zengin güzellikleri, sanatı, yemekleri ve mimarisiyle gurur duyuyor ama İtalyanların başbakanları mahkemede, sokaklarda hükümet karşıtı göstericiler var ve ülke ekonomisi de ite kaka ilerliyor.

150'inci yıldönümünün resmi tatil olması konusunda dahi tartışma yarattı, maliyeti ve ne kadar uygun olduğu gibi çamur atmaların ardından işe başlanabildi.

Siyasi birlikte geç kalanlardan

Antikçağ mirasının zenginliklerine rağmen, İtalya ulus inşa etme sürecine nispeten geç başladı.

Parçalar halinde yönetilen ülkenin bir bütün halini alması ise 1861 senesini buldu.

O zamana dek, İtalya krallıklardan, site devletlerden, Papa'ya bağlı yerleşimlerden ya da zaptedilmiş sömürgelerden oluşuyordu.

Örneğin İtalya'nın kuzeyinin büyük bölümünü 1796'dan 1814'e dek Fransızlar yönetti.

Tüm İtalya yarımadasını kucaklayan bu ülkenin kurulmasında ise Monarşistlerin, milliyetçilerin ve idealistler ayrı ayrı rolü olmuştur.

Torino, siyasi birliğin sağlanmasının ardından İtalya'nın ilk başkentiydi ve en azından burada büyük günün kutlanması için çaba sarfediliyor.

İtalyan Senatosu, başkent Floransa ve sonra da Roma'ya taşınmadan önce beş yıl süreyle buradaydı.

İşte burada tarihi Senato'yu aynı şekilde yeniden kurmuşlar, gözalıcı pirinçten lambalar, mürekkep hazneleri ve kırmızı koltuk bölgesi boyunca uzanan tahta pervazlarıyla...

Restorasyonun ardından tarihçi Enrica Pagella, 150'inci yıl kutlamalarına herkesin katılmadığının farkında ama "ülkemizi nasıl inşa ettiğimizi görebilmek için geçmişimizi yeniden canlandırmanın önemli olduğunu düşünüyorum" diyor.

Torino'da yeniden açılan bir de Birlik Müzesi bulunuyor.

Buradaki büstler, tablolar ve arşiv belgelerinin yanında atı üzerinde Giuseppe Garibaldi'nin bir de gerçek boyutlarda bir heykeli var.

Garibaldi, ülkede birliği sağlamak için Sicilya olmak üzere savaşan generaldi.

'Benzersiz İtalyanlar'

Torino'nun merkezinde bir de üniversite bulunuyor.

Öğrencileri mezun olduklarında, zorlu bir iş arama süreci bekliyor olsa da pek çoğu kutlama coşkusu içinde.

Öğrencilerden biri Gabriele, "Evet sorunlarımız var ama biz İtalyan olmaktan memnunuz diyor."

"Avrupa'nın geri kalanından farklıyız. İtalyanlar benzersizdir."

Ancak bu İtalyan kimliği duygusunu herkes paylaşmıyor.

Farklı bölgeleri, kentleri, lehçeleri, kültürleriyle İtalya hiç bir zaman doğal bir birlik sergilemedi.

Bu birliği bir arada tutmaya çalışanlardan biri de Benito Mussolini'ydi. Ancak Mussolini'nin diktatörlüğe dayalı berbat milliyetçilik anlayışı çöktü.

Birliği isteyen bir diğer güç olan İtalyan monarşisi de Mussolini'yi desteklemekle çok büyük bir hata yaptı ve o da ortadan kalktı. 1946'da cumhuriyet ilan edildi.

Ayrılıklar

Farklılıklar bir süreliğine de olsa, İtalya'nın daha büyük yararına diye düşünülüp bir kenara bırakıldı. Ama bugün devletin rolü ve nüfuzu bir kez daha sorgulanıyor.

Bu kez Başbakan Berlusconi üzerinde Kuzey'e daha fazla özerklik tanıması yolunda baskıyı artıranlar, ayrılıkçı düşüncedeki Kuzey İttifakı.

Berlusconi'yi iktidarda tutan da Kuzey İttifakı. Onlar olmadan parlamento matematiği kendisine karşı dönüp sonunu getirebilir.

Kuzey İttifakı'nın desteğini aldığında ise bazı tavizler vermesi gerek: bedeli de federalizm.

Dolayısıyla Roma azar azar da olsa güç kaybediyor.

Bu göçmen karşıtı, ülkenin güneyine tepkili bu parti şimdilik Padanya adını verdikleri devleti kurmak için tam bağımsızlık iddiasından vazgeçtiğini söylese de parti içinde daha fazla özgürlükten yana olanları bulmak güç değil.

Kuzey İttifakı'ndan milletvekili Stefano Allasia, "Ben önce Torino'luyum, sonra Piedmontlu, Padanyalı, İtalyan ve en son Avrupalı" diyor.

"150'inci yıldönümü bir tarihi olaydan ibaret. İtalya'da ekonominin nabzı Kuzey'de atıyor. Güney sadece alıyor ama geri bir şey vermiyor. Yıldönümünü kutlamıyorum. Büyük olasılıklar ailemle deniz kıyısında olurum."

Birliğin kurulması ardından bir devlet adamı önemli bir tespit yapmıştı: "İtalya'yı inşa ettik şimdi sıra İtalyanları inşa etmekte."

150 yıl sonra bile onun bu amacına ulaşılması için çabalar sürüyor.