139 mahkumun idamını infaz etti!
Abone olSadece son altı yılda 139 mahkumun idam cezalarını infaz eden Teksas celladı emekli oldu basının önüne çıktı.
Sadece son altı yılda 139 mahkumun idam cezalarını infaz
eden Teksas Huntsville Cezaevi celladı Charles O'Reilly bu hafta
resmen emekli oldu. Cellat O'Reilly yaptığı işten dolayı hiçbir
zaman pişmanlık duymadığını söyledi.
Daily Mail’in haberine göre, son altı yılda zehirli iğne
ile cezaları infaz edilen 139 mahkumun ölmeden önce duydukları
son ses, cellat O'Reilly’nin yumuşak sesi oldu.
İlk infazını 2004 Eylül’ünde gerçekleştirdiğini söyleyen Charles
O'Reilly, “Eğer bunun korkunç bir şey olduğunu düşünüyorsanız,
kesinlikle yapmamalısınız. 140 idam cezasını infaz edip sonra da
bunun kötü bir şey olduğunu söyleyemezsiniz” dedi.
33 yıllık gardiyanlık ve cellatlık görevinden sonra 60 yaşında
emekli olan O'Reilly, bizzat infaz ettiği 139 idam dışında, 1982
yılından beri 324 infaz işlemine de gözlemci olarak katıldığını
belirtti.
Eski cellat, sadece bazı infazların hafızasında yer ettiğini
söyledi. Charles O'Reilly, bunlardan birinin, 2005 yılında idam
edilen Frances Newton adlı mahkumun infazı olduğunu kaydetti. Eski
cellat, bu idamı unutmamasının tek nedeninin de mahkumun,
infaz ettiği tek kadın olması olduğunu söyledi.
O'Reilly adını hatırlayamadığı bir mahkumun da son ana kadar
sürekli espriler yaptığını belirtti.
İnfaz kurallarına söze mahkuma “Son sözün var mı?” diye sorduğunu
belirten Charles O'Reilly, idam edilecek mahkumların cezaevine
daima öğleden sonra getirildiğini ve işlemin genellikle akşam
6 sularında gerçekleştirildiğini kaydetti.
O’Reilly mahkumları kendisinin karşıladığını ve beklerken infaz
süreci hakkında kendilerine bilgi verdiğini söyledi. Mahkumların
infaz edilmek üzere Huntsville’e ilk getirildikleri sırada
genellikle sinirli ve öfkeli olduklarını belirten eski cellat şöyle
devam etti: “Niçin orada olduklarını biliyorlar. Tabii bu da
taşınması zor bir yük. Onlara, elimden geldiğince onurlarını
koruyacağımı söylüyorum. Sonra gidiyorum. Ve 6’da geri geliyorum.
Geri geldiğimde, yani zamanı geldiğinde sadece birkaç mahkum güçlük
çıkardı. Bazıları mücadele etmeyeceğini ama infaz yerine de
yürümeyeceğini söyledi. Onları biz taşıdık. Ama yüzde 99’u infaz
yerine yürüyerek gitti. Genellikle mahkumların son sözü,
kurbanlarının ailesinden özür dilemek veya kendi ailelerine onları
sevdiklerini söylemek olur.”