Adalet gülüyorsa
Ama yüreksiz ise sevgiye karşı… Yüreksiz ise vicdanı acıtanlara karşı… Yüreksiz ise hak etmediğinin sahibi olduğunu itirafa… Ve utanmıyorsa unuttuğu yüreğindeki adalete dalga geçer gibi gülmeye… Değil insan, adam bile değildir benim gözümde…
Vicdanındaki adalete güvenmek insan olmanın temelidir. Ama o vicdanı unutup, dünyevi şeyleri önemsersen o başka bir şeydir.
Belki yine insan görünümlüsündür ama vicdanın insanlıktan uzaktır. Ki zaten buna inandığım için duam hep vicdanlı insanlarla karşılaşmak üzerinedir.
İnsana inanırım çünkü. İnsancıklara değil…
Yüreğinde sevgi varsa ve yüreğindeki sevgiye sahip çıkacak yürek varsa; insandır o benim gözümde çünkü…
Yüreğinde sevgi varsa, yüreğindeki sevgiye saygı duyuyor, inanıyor ve sahip çıkıyorsa yine benim için makbuldür.
Bir de ayrı düşmüşse yüreğindeki sevdaya inanan, “vardır bir nedeni” derim. Yeter ki nedenini yüreği kabullensin, yeter ki yüreğim kabullensin. Yüreğim bilir çünkü inandığının yüreğini…
Ama yüreksiz ise sevgiye karşı… Yüreksiz ise vicdanı acıtanlara karşı… Yüreksiz ise hak etmediğinin sahibi olduğunu itirafa… Ve utanmıyorsa unuttuğu yüreğindeki adalete dalga geçer gibi gülmeye… Değil insan, adam bile değildir benim gözümde…
Masum kanların dökülmesinden sorumluyken vurdumduymaz olanlarla el ele olmak, onlarla aynı resimde bulunmak bile suçtur benim gözümde… Vicdanım öyle der çünkü.
Yüzü nursuzların vicdansızca alay eder gibi gülmeleri o yüzden acıtmaz beni. Kızdırır sadece…
Boşa olduğunu bile bile… Kendi kendime…
https://www.facebook.com/yazmasamolmazdi
https://twitter.com/yazmasamolmazdi
/msincedemir#