139 mahkumun idamını infaz etti!

Sadece son altı yılda 139 mahkumun idam cezalarını infaz eden Teksas celladı emekli oldu basının önüne çıktı.

Sadece son altı yılda 139 mahkumun idam cezalarını infaz eden Teksas Huntsville Cezaevi celladı Charles O'Reilly bu hafta resmen emekli oldu. Cellat O'Reilly yaptığı işten dolayı hiçbir zaman pişmanlık duymadığını söyledi.

Daily Mail’in haberine göre, son altı yılda zehirli iğne ile cezaları infaz edilen 139 mahkumun ölmeden önce duydukları son ses, cellat O'Reilly’nin yumuşak sesi oldu.

İlk infazını 2004 Eylül’ünde gerçekleştirdiğini söyleyen Charles O'Reilly, “Eğer bunun korkunç bir şey olduğunu düşünüyorsanız, kesinlikle yapmamalısınız. 140 idam cezasını infaz edip sonra da bunun kötü bir şey olduğunu söyleyemezsiniz” dedi.

33 yıllık gardiyanlık ve cellatlık görevinden sonra 60 yaşında emekli olan O'Reilly, bizzat infaz ettiği 139 idam dışında, 1982 yılından beri 324 infaz işlemine de gözlemci olarak katıldığını belirtti.

Eski cellat, sadece bazı infazların hafızasında yer ettiğini söyledi. Charles O'Reilly, bunlardan birinin, 2005 yılında idam edilen Frances Newton adlı mahkumun infazı olduğunu kaydetti. Eski cellat, bu idamı unutmamasının tek nedeninin de mahkumun, infaz ettiği tek kadın olması olduğunu söyledi.

O'Reilly adını hatırlayamadığı bir mahkumun da son ana kadar sürekli espriler yaptığını belirtti.

İnfaz kurallarına söze mahkuma “Son sözün var mı?” diye sorduğunu belirten Charles O'Reilly, idam edilecek mahkumların cezaevine daima öğleden sonra getirildiğini ve işlemin genellikle akşam 6 sularında gerçekleştirildiğini kaydetti.

O’Reilly mahkumları kendisinin karşıladığını ve beklerken infaz süreci hakkında kendilerine bilgi verdiğini söyledi. Mahkumların infaz edilmek üzere Huntsville’e ilk getirildikleri sırada genellikle sinirli ve öfkeli olduklarını belirten eski cellat şöyle devam etti: “Niçin orada olduklarını biliyorlar. Tabii bu da taşınması zor bir yük. Onlara, elimden geldiğince onurlarını koruyacağımı söylüyorum. Sonra gidiyorum. Ve 6’da geri geliyorum. Geri geldiğimde, yani zamanı geldiğinde sadece birkaç mahkum güçlük çıkardı. Bazıları mücadele etmeyeceğini ama infaz yerine de yürümeyeceğini söyledi. Onları biz taşıdık. Ama yüzde 99’u infaz yerine yürüyerek gitti. Genellikle mahkumların son sözü, kurbanlarının ailesinden özür dilemek veya kendi ailelerine onları sevdiklerini söylemek olur.”